سایت زومیت چند روز گذشته مطلبی را در مورد رضایت شغلی برنامه نویسان ایرانی منتشر کرده بود، در واقع همین مقاله ما را برآن کرد تا مطلب کوتاهی را در نقض این ادعا منتشر کنیم.
برنامه نویسی از آن شغل های پر دردسر دنیاست، یک جمله معروف در بین برنامه نویس ها رواج دارد که می گوید: «I’m a programmer, i have no life»، بدین معنی که: «و یک برنامه نویس هستم و زندگی ندارم»، در واقع این جمله به هیچ وجه هم دور از واقعیت نیست و کتمان این مسئله که برنامه نویسان شغل و زندگی شخصی خود را ترکیب کرده اند، دور از واقعیت نیست. آن ها انسان های سخت کوش، باهوش و با دانشی هستند که ساعت ها پای کامپیوتر می نشینند و نرم افزارهای دنیای امروز را خلق می کنند، در واقع آن ها تجارت دنیای امروز را هدایت می کنند.
در حقیقت ارزش برنامه نویس ها در دنیا کاملاً شناخته شده است، در ایران نیز چنین است، و شاید بتوان از نظر جایگاه شغلی، صفت رضایت شغلی را به آن ها داد، اما آیا در ایران از نظر مالی به آنها مانند سایر بخش های دنیا، بها داده می شود؟ به راحتی می توان گفت که در مورد بیش از 90 درصد از آنها این طور نیست، حتی ده درصد باقی نیز کاملاً قابل مقایسه با سایر کشورها نیستند.
ما قصد نداریم خیلی زمان شما را در این مقاله بگیریم، تنها می خواهیم در آمد سالانه یک برنامه نویس در کشوری مثل آمریکا را به شما نشان بدهیم، لطفاً به لینک زیر یک نگاه بیاندازید:
متوسط در آمد سالانه یک برنامه نویس در ایالات متحده
این مطلب نشان دهنده آن است که یک برنامه نویس در آمریکا به طور متوسط سالانه دویست و سی میلیون تومان در آمد دارد، خب شاید بگویید اگر درآمدها در این کشور بالاست، هزینه ها هم بالاست، پس اگر اینطور فکر می کنید، لینک زیر را نیز نگاهی بیاندازید:
متوسط هزینه های یک خانوار در ایالات متحده
حالا چه فکر می کنید، با این تفاصیل آیا برنامه نویس های ایرانی باید رضایت شغلی داشته باشند؟